καθημερινότητα
2:56 π.μ.
Όχι,όχι.. μην πάει ο νους σας στο κακό! Ο Βρασίδας δεν ξέρω καν αν είναι όντως άντρας। Και πώς να το ανακαλύψεις αυτό(?) δεν είναι και τόσο εύκολο! Πάντως είναι χαριτωμένος και στρουμπουλός। Τώρα τα 'χει παίξει ελαφρώς γιατί εδώ και μια ώρα προσπαθεί να βγει απ' τη φάκα που έχει πιαστεί! Ναι ο Βρασίδας είναι ποντίκι και δεν κάνει click! Χρόνια είχα να δω τέτοιο ποντίκι!!!
Εκεί που surfαρά λοιπόν απόψε να σου μια ουρά που ξεπρόβαλε πίσω απ 'την κιθάρα। Ωπ' λέω σύντροφος ξενύχτης। Είπα να χρησιμοποιήσω τεχνολογικά μέσα για να έρθουμε σε επαφή γιατί είναι και γρήγορος speeder ο Βρασίδας! Έτσι επιστράτευσα τη φάκα! Δεν άργησε να πιαστεί! Και από τότε προσπαθεί να την κάνει ο παλιοχοντρέλας! Αλλά που...αφού δεν χωράει!
Αν είχα γάτα ο Βρασίδας θα ήταν ωραίος μεζές। Τώρα που δεν έχω τον συμπάθησα και λέω να τον αφήσω ελεύθερο αύριο το πρωί। Για την ώρα όμως θα μου κάνει παρέα μιας και όλα τα άλλα παιδάκια βρίσκονται στους πλανήτες τους και δεν έχουν και wi-fi για να συνεννοηθούμε।
Καληνύχτα ρε Βρασίδα। Φάε το τυρί σου και αύριο πάλι ελεύθερος।
7 τέχνες
12:49 π.μ.
Μιας και βρίσκομαι αυτή την εποχή πάλι πίσω στα πάτρια εδάφη, είπα να ξεσκονίσω κάτι παλιά τετράδια που είχα καταθέσει τον καλλιτεχνικό μου οίστρο! Ναι, ναι...κάποτε είχα και απ' αυτό και μου έβγαινε για ένα φεγγάρι σε ποίηση ή στιχουργία (δεν έχω αποφασίσει ακόμα για το τι είναι αυτά που έγραφα τότε). Είχα να τα διαβάσω χροοοοοόνια, πολλά χρόνια! Είναι γραμμένα από το 1995 εώς το 1997 χώρις να είναι σίγουρο ότι οι ημερομηνίες είναι καθ' όλα σωστές. Το τελευταίο έχει id 3!!! Οπώς βλέπεις φανταστικέ αναγνώστη* αυτού του blog ο οίστρος μας τελείωσε νωρίς. Αλλά με συγκίνησα ρε γαμώτο όταν τα ξαναδιάβασα! Κοίτα που τότε σκεφτόμουνα σε αντίθεση με τώρα που το σπορ μάς φαίνεται αρκετά βάναυσο για να το κάνουμε!
Η καλλιτεχνική φλέβα δεν χτύπησε μόνο στη στιχουργική αλλά και στην ζωγραφική. Αριθμός έργων εδώ:2. Το καθένα από αυτά αντιπροσωπεύει μια περίοδο η οποία δεν θα μπορούσε να αποδοθεί καλύτερα. Το 1ο είναι ημιτελές,σκίτσο ακόμη. Το άλλο είναι ένα αφηρημένο αλλά πολύ συγκεκριμένο για μένα. Το καθετί πάνω του έχει τη σημασία του. Το καλύτερο είναι τα χρώματα που είναι φτιαγμένο...μεταλλικά ασημένιο-χρυσό-ροζ-μπλε και κραγιόν. Ό,τι να' ναι και όλα τα λεφτά μαζί.
Το θέμα είναι ότι ζωγραφιές και στίχοι είναι είναι priceless (που έλεγε και η διαφήμιση κάποτε) για μένα. Είναι κομμάτια μου που μόνο εγώ τα αισθάνομαι, μόνο σε μένα λένε κάτι. Μόνο που ανήκουν σε μια δεκαετία και κάτι πριν. Με τα υπόλοιπα κομμάτια που είναι χαμένα πως θα την παλέψουμε θα' θελα να ξέρω...οεο?
αναγνώστης*: λέξη υποθετική και ουτοπική για το συγκεκριμένο blog. Με άλλα λόγια ανάθεμα και αν έχει διαβαστεί ποτέ!!! Δεν πειράζει...υγεία. Υγεία και αφοπλισμός. Slowly-slowly κάτι θα γίνει.
7 τέχνες
11:30 π.μ.
Σήμερα ας μιλήσουμε για λογοτεχνία. Αν και πλέον δεν έχω και μεγάλη σχέση με το είδος θα κάνω ένα flashback στα προηγούμενα χρόνια που τα λογοτεχνικά βιβλία ήταν αγαπημένο σπορ (μαζί με το μπαλέτο!).
Μετά από τόση ανάγνωση λοιπόν ξεχώρισα τρία βιβλία. Με σειρά random :
Το άρωμα του ονείρου του Τομ Ρόμπινς
Trainspotting του Ίρβιν Γουέλς
Ο Αλχημιστής του Πάολο Κοέλο
Καθόμουν και σκεφτόμουνα γιατί μου αρέσανε τόσο αυτά τα βιβλία...Έχω διαβάσει αρκετά του Τομ Ρόμπινς και σε όλα έχει αυτή την τρέλα και αλλοφροσύνη Γιατί το συγκεκριμένο? Το trainspotting το αγόρασα κατά λάθος γιατί είχε ωραίο εξώφυλλο (εκδόσεις ΟΞΥ - το πρώτο εξώφυλλο με το οποίο κυκλοφόρησε). Ε, τον Αλχημιστή όλος ο κόσμος τον διάβασε, έγινε σούπα, και είπα και 'γω να το δανειστώ(μη χαραμίσω τα λεφτά μου για κάτι που έχει γίνει της μόδας!) και να το διαβάσω με κάθε επιφύλαξη όμως.
Τελικά κατάλαβα ότι ένα βιβλίο έχει σχέση με τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο της ζωής του καθένα που θα διαβαστεί. Τελικά το σωστό timing παίζει ρόλο και στην ανάγνωση βιβλίων! Απίστευτο. Ειδικά όταν διάβαζα το Trainspotting (μια dark εποχή) νόμιζα ότι ο συγγραφέας γράφει για μένα και όχι για τον ήρωα. Υπήρχε απόλυτη ταύτιση σε κάποια σημεία.
Επειδή λοιπόν πιστεύω ότι ο χρόνος και το βιβλίο πρέπει να συντονιστούν, τώρα δεν μπαίνω στην διαδικασία να τα ξαναδιαβάζω Έχω την αίσθηση ότι θα απογοητευθώ και θα τα απορρίψω.
Και κάποια επιπλέον σχόλια ...
Τα βιβλία του Τομ Ρόμπινς αρχικά εκδιδόταν από την Aquarious. Μετά αλλάξαν οίκο(εκδοτικό με την καλή έννοια πάντα!) και δεν ξαναπήρα βιβλίο του. Δεν μ' αρέσουν ,δεν μ' αρέσουν, δεν μ' αρέσουν!!!
Επιπλέον, σ' εκείνον τον Αλχημιστή η μνημειώδης φράση "Αν θέλεις κάτι πάρα πολύ όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις"(ή κάπως έτσι τέλος πάντων) είναι ότι πιο ηλίθιο έχω διαβάσει και ακούσει ουκ ολίγες φορές. Προτιμώ τον νόμο του Μέρφυ ότι αν κάτι μπορεί να γίνει χειρότερο θα γίνει (ή κάπως έτσι ...και εδώ!). Έτσι και αλλιώς, βάση αυτού πορεύτηκα σε ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου.
αταξινόμητα
11:16 μ.μ.
(Μετά από 1,5 χρόνο στη σχολή πρώτη φορά στη C πήρα είδηση ότι το "hello world" είναι ένας all time classic χαιρετισμός! )
Είπα και γω σαν παιδί να κάνω ένα blog,... έτσι και αλλιώς δεν κοστίζει. Στο δίκτυο δεν κινείται ψυχή από γνωστούς, εγώ δυνατότητα για κανά φραπεδάκι της παριγοριάς δεν έχω και πολύ χειρότερα...δυνατότητα να take the mountains δεν έχω. Οπότε τι άλλο να κάνεις οεο??? Κι κάπως έτσι ξεκινάς ένα ιστολόγιο(!)
